O karlı bir dağda yel oldu gitti

İçimden diyor ki bir ses; “Arama”
O karlı bir dağda yel oldu gitti.
Nasıl bir hüzün ki değer yarama,
Giden hiç dönmüyor, el oldu gitti.

Nerde kavl-i karar verip, sözlenen,
Neden dönmez şu yolları gözlenen?
Bu dünyada her kim varsa özlenen,
Bir ömür gözümden sel oldu gitti.

Sevda yüreğimde saplı bir kargı,
Aşkın her hükmünce tutmuyor sargı.
Sonunda kaderden imiş ki yargı,
Aslı Han misali kül oldu gitti.

Tükendi, diyecek sözüm kalmadı,
Yorgunum, bahtiyar özüm kalmadı;
Ayrılıktan başka çözüm kalmadı,
Ağladım, gözyaşım göl oldu gitti.

Göklerde yas tutsun, ağlasın cihan,
Değişmez bu hüküm kaderden nihan.
Benim gönlüm yıkık, bir virane han,
Leylasız Mecnuna çöl oldu gitti.

Hamit Hayal / Gönen / 11.01.2015