Bunca hasretime hak mı diyorsun

Derin uykularda sonsuz rüyanı,
Bölmesem bir türlü, bölsem bir türlü;
Bir emele hüküm kıldın hülyanı,
Ölmesem bir türlü, ölsem bir türlü.

Hicranların hislerimi dağlattı,
Kader beni sana neden bağlattı?
Sevdan mecnun etti, aşkın ağlattı,
Gülmesem bir türlü, gülsem bir türlü.

Sen beni aşkınla aldın da esir,
Kalbimde bıraktın bin yıllık tesir.
Bu aşk bir hikâye, bir eşsiz nesir,
Silmesem bir türlü, silsem bir türlü;

Şu ayrılık seni bana el eden,
Ruhumda çile var, ateşte beden.
Beni ağlatmana var mı bir neden,
Bilmesem bir türlü, bilsem bir türlü.

Hüzün dolu geldi geçti çağları,
Bir türlü kopmadı gönül bağları.
Önüme koyduğun yüce dağları,
Delmesem bir türlü, delsem bir türlü.

Kara dediğime ak mı diyorsun,
Dünyayı ateşte yak mı diyorsun?
Bunca hasretime hak mı diyorsun,
Gelmesem bir türlü, gelsem bir türlü.

Bir emanet kaldı, aşkım var sen de,
İçimde yangınlar, üşüme tende;
Beni esir aldın, kapında bende,
Olmasam bir türlü, olsam bir türlü.

Bu ateş içime düştü ya, nerden,
Gözlerin kapalı, çekili perden.
Hâlâ kaldırmadın düştüğüm yerden,
Dolmasam bir türlü, dolsam bir türlü.

Hamit Hayal / Gönen /12.11.2013

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir