Sen bende ki gönül denen yerdesin

Bu dünyada nerde olursan ol da,
Sormuyorum artık “ neden, nerdesin?”
Bir gün döneceksin, gözlerim yolda,
Sen bende ki gönül denen yerdesin.

Belki bu son ilham aşkın güzünden,
Bu hale düştüysem senin yüzünden.
Sevgimin resmini çizdim, hüzünden,
Sen bende ki gönül denen yerdesin.

İnancıma kattığım tek beden sen,
Seni sevdim, bir tek seni, neden sen?
Aşkı “Ateş”; Diye tabir eden sen,
Sen bende ki gönül denen yerdesin.

Ömür geldi geçti, bir anlar kaldı,
Aşk tükendi, aşksız ne hanlar kaldı.
Seni benden başka kim anlar kaldı?
Sen bende ki gönül denen yerdesin.

Ben seni sevdiğim için mi küstün,
Hiçbir aşk olamaz aşkımdan üstün.
Hülyamda bin renktin, gönlümde süstün,
Sen bende ki gönül denen yerdesin.

Hasretimle durgun bir gülü sevdim,
Ben sevdaya kurgun bir gülü sevdim;
Aslında ben vurgun bir gülü sevdim.
Sen bende ki gönül denen yerdesin.

Belki ben bu anda senden umutlu,
Mutlu musun, ya da ne kadar mutlu?
Anladım aşk ancak seninle kutlu,
Sen bende ki gönül denen yerdesin.

Hamit Hayal / Gönen / 29.11.2013