Ayrılık bitmeyen bir uzun yoldur

Ayrılık bitmeyen bir uzun yoldur,
Nicedir ıslanır gözümüz bizim.
Mümkün mü dünyada olmazı oldur,
Yanar bir ateşte özümüz bizim.

Kapılıp gittim ben aşkın seline,
Elemden başka ne geçti elime?
İşte bir hıçkırık, birkaç kelime,
Kalmadı diyecek sözümüz bizim

Ben kimim diye bir aynaya baktım,
Hiçliği resmettim, zamanı yaktım.
Bir sevda düşünde bir gönle aktım,
Baştan sona hicran cüzümüz bizim.

Düşmedi yakamdan aşkın bir eli,
Nurdan bir cemali gördüm göreli.
Dönülmez bir yola girdim gireli;
Dağların ardında düzümüz bizim.

Yandıkça ateşte yol döndü başa,
Sığındım kalp denen bir kara taşa.
Sevdiğim bahtınca bir ömür yaşa,
Son mevsim, kapıda güzümüz bizim.

Bu aşkın alevi yaktıkça azar,
Üflenmiş düğüme, edilmiş nazar.
Takdir kalemince bir hüküm yazar,
Kaderden gülmedi yüzümüz bizim.

Hamit Hayal / Gönen / 25.03.2013

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir