Hamit Hayal

Yüreğinde hasretini dert eden,
Bir vuslata derin ümit bağlarmış;
Hayal Sokağında sessiz bir hüzün,
Her gece burda bir bülbül ağlarmış.

Ölüm denen bir fanilik yakışmaz,
Etin, tenin, ruhun ile dirisin;
Ayrı düştük, menzilimiz çakışmaz,
Sen gökte ki yıldızlardan birisin.

Selviler altında uzun geceler,
Ben başında vurgun yemiş bir avcı.
Gönlümde bir bülbül vuslat heceler,
Hüküm yüce yerden, kader bir savcı;

Sen layıksın şöhretine, şanına,
Bizim her gün öne düştü başımız;
Bende bir gün uzanırım yanına,
Ulu gök altında yoldaş taşımız.

Üzerinde gökkuşağı bir fistan,
Gül goncası yürekler de açarmış;
Bülbül gitti viran oldu gülistan,
Ölüm karşısında insan naçarmış.

Veremim ben, dört yanımı dert sarmış,
Gök katından davet almış gül benim;
Benim kaderim de ayrılık varmış,
Yanıp kavrulan bir avuç kül benim.

                   Hamit Hayal