Kim erişti bilmiyorum nihana

Ayrılık muhakkak bu aşkta hüküm,
Hayal’i sen dendiğinde kaybettin.
Gücüm yetmez, o kudretli tahakküm,
Hayal’i sen yendiğinde kaybettin.

Hüsrandayım, boş artık her teselli,
Ne yağmurlar gördü gözüm ne seli.
Kaç yıl oldu son fırtına eseli,
Hayal’i sen dindiğinde kaybettin.

Önüm arkam sağım ya da solumdan,
Darbelendim, tutan yoktu kolumdan.
“Yönüm aynı, bir”; Dediğin yolumdan,
Hayal’i sen döndüğünde kaybettin.

Nicesinin yolu düştü bu hana,
Kim erişti bilmiyorum nihana.
Ayrılığın gölgesi şu cihana,
Hayal’i sen düştüğünde kaybettin.

Ömür sürdü, durulmadı bu akış,
Her safhası bir ızdırap bir yakış;
Cemaline gözlerimde son bakış,
Hayal’i sen söndüğünde kaybettin.

Hamit Hayal / Gönen / 11.08.2014

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir