Kimin yazmaz ”Hüvelbaki”, taşında

Bir gölgeden bir hakikat var olmaz,
Duçar olan derdi ile ağlarmış;
Bu dünya hiçbir kimseye yar olmaz,
Aşkı buldum diyen bile ağlarmış;

Kimi uçmak ister, arar bir kanat,
Kimi için zulüm sonsuz bir sanat;
Tahtlar düşer, viran olur saltanat,
İnsan için hayat çile, ağlarmış.

Bir kapıya yaklaş, bir kalbe sokul,
Ne öğretir hayat denen bu okul?
Ey Âdemden doğma aşktan olma kul,
El ağzında düşer dile, ağlarmış.

Aşıkların kurumuş gözyaşında,
Sevda vardır her sözünün başında.
Kimin yazmaz “ Hüvelbaki”, taşında,
İçten yanar döner küle, ağlarmış.

Hamit Hayal / Gönen / 02.11.2013